το Ακριβο φάρμακο

Σαν κάτοικος οικήματος σαθρού
φορώ επάνω μου
τις ραγισιές του χρόνου
και κατεβαίνω 
όπου κατοικούν
οι τελευταιοι μάρτυρες.

Φημολογείται πως ξεχάστηκε
ανάμεσα στα πλάσματα Του
μια μέρα θέλησε να τα συνδράμει
κι έγινε λεία τους
και φάρμακο ακριβό.
Ίδια μ' εκείνους άπιστη
σ' αυτό ελπίζω που θα πω
κάποιο κομμάτι Του ν' απόμεινε
τις ραγισιές να μου συρράψει
γιατ' ειν' βαθειές
κι η ερημιά σαν έρχεται
εμπόδιο δεν συναντά
να  φτάσει στη καρδιά μου