Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

"Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας" , by Aimilios

Η ΦΙΛΗ Boula Athanasiadou δανειζει βιβλια και εισπράττει αγαπη!


Μια γιαγιά, ετών 81 ήταν ο άνθρωπος που μοιράστηκα μαζί του την εμπειρία μου από το βιβλίο της Ελένη Στασινου **ΒΡΩΜΟΘΗΛΥΚΑ ΤΗς ΙΣΤΟΡΙΑΣ**.
Σήμερα μετά από 21 μέρες κατέβηκα να την ρωτήσω αν το διάβασε και αν της άρεσε.
Μόλις με είδε δάκρυσε και με αγκάλιασε λέγοντάς μου ένα μεγάλο ευχαριστώ για την χαρά που της έδωσα, δίνοντάς της να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Οφείλω να τονίσω ότι έχει πλήρη πνευματική διαύγεια, κόρη δασκάλου από τον Σκορτσινό Αρκαδίας που έφυγε πριν από αρκετά χρόνια σε ηλικία 101 χρονών και επείσης με πλήρη πευματική διαύγεια. Τα γράμματα που έμαθε λοιπόν καθώς και η ιστορία βγαλμένη μέσα από τα αληθινά γεγονότα που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο ήταν η αφορμή να την συγκλόνισουν.
-Κάτσε τσούπρα μου να σου πω ένα τραγούδι , μου είπε.
Το έλεγε ο θείος μου αδελφός του πατέρα μου, χορεύοντας λεβέντικα τσάμικο, που έφυγε πριν πολλά χρόνια σε μεγάλη ηλικία. Τον άκουγα και τα λόγια μου έμειναν. Τα θυμήθηκα πάλι χάρη στον θησαυρό που μου έδωσες να διαβάσω. Θυμόταν ακόμα και την σελίδα που αναφέρονται τα ονόματα του τραγουδιού σελ.151 στις σημειώσεις βάση της βιβλιογραφίας.
Σας το μεταφέρω αφού μου το είχε γράψει σε ένα λευκό χαρτί...
**Πάνω στ' Αη λιά την αετοράχη
κάθετε ο Μαντάς και γράφει
Με φανάρια με λυχνάρια
με 300 παλικάρια
Πάει η Θανάσω να περάσει
βρίσκει τον Μαντά και γράφει
Πέρασε Βλαχοθανάσω
πέρασε και μη φοβάσαι
και δικό μου ταίρι θάσαι
Κι όσα μου 'χεις καμωμένα
στο χαρτί τά χω γραμμένα
στο χαρτί και το δεφτέρι
και στο παχουλό σου χέρι
-Διάβασα ,μου είπε, για την συγγραφέα παιδί μου. Πρέπει να είναι υπέροχη γυναίκα και πολύ αξιόλογος άνθρωπος.
Εκ μέρους της λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην συγγραφέα που της κράτησε μια τόσο πολύτιμη συντροφιά
Image may contain: 1 person , text

Μπάμπης Δερμιτζάκης: Isabel Allende, Η ονειρεμένη πατρίδα μου

Μπάμπης Δερμιτζάκης: Isabel Allende, Η ονειρεμένη πατρίδα μου: Isabel Allende , Η ονειρεμένη πατρίδα μου (μετ. Κλαίτη Σωτηριάδου), Ωκεανίδα 2004, σελ. 259.   Όπως η βιογραφία της Αλιέντε της Σέ...

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Μπάμπης Δερμιτζάκης: Ομήρου Ιλιάς

Μπάμπης Δερμιτζάκης: Ομήρου Ιλιάς: Ομήρου Ιλιάς (μετ. Α. Παπαγιάννη Ν. Σηφάκι), Αθήνα 1975, Πάπυρος   Δεν είμαι αρχαιόπληκτος, όμως πάντα είχα στο μυαλό μου κάποια...

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Videos & Φωτογραφίες - 'Βρωμοθήλυκα' της ιστορίας -... | Palo.gr

Videos & Φωτογραφίες - 'Βρωμοθήλυκα' της ιστορίας -... | Palo.gr

Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας –Γνωρίστε τις

Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας –Γνωρίστε τις: Πέντε γυναίκες, πέντε μεγάλοι έρωτες. Οι εκδόσεις Γκοβόστη μας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Στασινού στις 15 Ιουνίου

Τα βιβλία του Ιουλίου

Τα βιβλία του Ιουλίου: Προτάσεις για αναγνώσματα από Έλληνες και ξένους συγγραφείς, η καλύτερη παρέα για την παραλία!

Τα βιβλία του Ιουλίου

Τα βιβλία του Ιουλίου: Προτάσεις για αναγνώσματα από Έλληνες και ξένους συγγραφείς, η καλύτερη παρέα για την παραλία!

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Την Δευτερα συζητηση 'ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ" ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ

Αυτή τη Δευτέρα 4 Iουλίου και ώρα 11 το πρωί, η συγγραφέας κα. Ελένη Στασινού έρχεται στην εκπομπή "Άνευ ορίων" και στο Ράδιο Ιστιαία 100.4 για να μας παρουσιάσει το νέο της βιβλίο "Βρωμοθήλυκα της ιστορίας" σε μία συζήτηση εφ'όλης της ύλης. Επίσης, ενημερωθείτε για την πολιτιστική ατζέντα της εβδομάδας μέσω του Ράδιο Ιστιαία 100.4.
Μπορείτε να μας ακούσετε και διαδικτυακά από το www.radioistiaia.gr
Παραγωγή - Μουσική επιμέλεια Ράνια Παπαδοπούλου
— with Rania Papadopoulou, Ελένη Στασινου, Ράδιο Ιστιαία 100.4 and Radio Istiaia 100.4.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

CRETA BLOG ΚΑΙ ΡΙΚΗ ΜΑΤΑΛΙΩΤΤΑΚΗ

http://cretablog.gr/synenteykseis/item/97277-eleni-stasinoy-den-xora-stin-zoi-mou-i-mizeria

Ελένη Στασινού: "Δεν χωρά στην ζωή μου η μιζέρια..."

Ελένη Στασινού: "Δεν χωρά στην ζωή μου η μιζέρια..."
Συνέντευξη στη Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Αν δεν ήταν ιεροσυλία θα έκλεβα τον καθιερωμένο πια  τίτλο του όντως Αγίου των ελληνικών  γραμμάτων Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, και θα τον χάριζα στη μεγάλη κυρία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, την Ελένη Στασινού. Και δεν θα το έκανα έτσι δίχως λόγο ή απλώς τιμής ένεκεν, θα το έκανα γιατι στ' αλήθεια η περι ου ο λόγος εχει ένα αγιωτικό τρόπο να γράφει ότι γράφει, κάτι που έχει αποδείξει- τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου- σε μια λογοτεχνική διαδρομη τριάντα και βάλε χρόνων.
Λιτή η ίδια, λιγόλογη και αυστηρή μπορείς να πεις σε προσωπικές εκφράσεις, αφήνει ότι έχει να πει σαν διαθήκη στα βιβλία της, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Στη παρούσα συνέντευξη η Κυρια της ελληνικής λογοτεχνίας μιλά για το καινούργιο της βιβλίο  "Βρωμοθήλυκα της ιστορίας" που πρόσφατα κυκλοφόρησε απο τις ιστορικές εκδόσεις Γκοβόστη.
Αξίζει να διαβάσουμε τις απόψεις της... έστω και προς γνώσιν και συμμόρφωση:

1 Μιλήστε μας με λίγα λόγια το νέο σας βιβλίο.


Είναι ένα βιβλίο στοίχημα.. Αγαπημένος φίλος μου πρότεινε να γράψω για τόπο του. Ο τόπος του δεν είχε βαριά Ιστορία. Έπρεπε να τον μετακινήσω χρονικά και  να τον ξαναχτίσω μέσα στην εποχή που σε  κάθε σπιθαμή της πατρίδας, γραφόταν η Ιστορία με τον πιο κόκκινο τρόπο. Της Ελληνικής επανάστασης.

Μύθος δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως κάποιο εφιαλτικό παραμύθι που με κυνηγούσε από τα παιδικά χρόνια. Του Αράπη. Που κρυμμένος στο μισακό με την γειτόνισσα πηγάδι μας, έβγαινε τις νύχτες  και ερωτοτροπούσε μαζί της, με παράξενο τέλος και αποτελέσματα που άφηναν ένα κρύο ρίγος τα βράδια από τις αφηγήσεις των γυναικών.

Κατόπιν προέκυψε το ερώτημα  Ποιος ο σκοπός που θα γραφόταν. Ήταν αρκετό να γραφεί ένα βιβλίο για να ευχαριστήσεις ένα πρόσωπο; Να εργαστείς ένα-δυο-τρία χρόνια μόνο για κάτι τέτοιο; Όχι. Έπρεπε να είναι κάτι πολύ περισσότερο.

Έτσι αποφάσισα να περάσω μέσα από τις δεκαετίες και από τόπο σε τόπο, εγγράφοντας κάθε φορά συνθήκες, ζωές, αγώνες και θυσίες, ακολουθώντας ένα κειμήλιο που ως κληρονόμημα περνούσε από γενιά σε γενιά. Είναι ένα βιβλίο που επιδέχεται τριπλή ανάγνωση. Της ευχαρίστησης, της μάθησης και της αποκωδικοποίησης. Αναλόγως τον αναγνώστη και τα «θέλω» του θα ανοιχτεί και θα «δοθεί»

2)  Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες με το βιβλίο σας και γιατί βρώμικα θηλυκά και όχι βρόμικοι άντρες;

Το ξέρετε πως το αντικείμενο μου πάντα αφορά την ΓΥΝΑΙΚΑ. Το έχω ξαναπεί.
1465405765
Με  τον Εκδότη του Ιστορικού οίκου, Κ. Γκοβόστη.

Αυτήν  αναλύω, αυτή προσπαθώ να γνωρίσω. Αυτήν αποκαθιστώ, δικαιώνω η όχι, δικάζω η αθωώνω, σε αυτήν δίνω δεύτερες ευκαιρίες γι αυτές αλλάζω εντελώς την ζωή  που δεν κατάφεραν οι ίδιες να το κάνουν όντας ζωντανές. Αυτές «σκουντώ» -για να χρησιμοποιήσω κι έναν ενοχλητικό διαδικτυακό όρο- ώστε να υποψιαστούν πως κάτι πιο πέρα υπάρχει, που αξίζει την προσοχή τους.. Κάτι που πέρα από την ευχαρίστηση την στιγμιαία θα αφήσει κι ένα ψήγμα απορίας ίσως και μια διάθεση για μεγαλύτερη για  σκέψη.

Όσο για το μήνυμα που λέτε, δεν στρατεύομαι παρά μόνο στην  γλώσσα μου και την μελέτη της ιστορία μας και των λαθών της. Αν στα γραπτά μου αυτά τα δυο επιφέρουν ένα αποτέλεσμα  αυτό θα είναι από μόνο του και μήνυμα και σκοπός και τέλος.

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας, δεν ξέρω αν προσέξατε πως η λέξη ΒΡΩΜΟΘΗΛΥΚΑ αγκαλιάζεται προστατευτικά από δυο ωραία σύμβολα,  που βροντοφωνάζουν πως εκεί μέσα χωράει μια παρανόηση. Μια επίφαση. Ή, μια αρχή που θα γκρεμιστεί από στιγμή σε στιγμή..


Σαν χαρακτηρισμός, είναι δημιούργημα μιας κοινωνίας αντρών και υποταγμένων γυναικών. Εφόσον κάθε θήλυ ον, που στεκόταν αντιμέτωπο με αυτό το «τείχος» η τον «τοίχο», χαρακτηριζόταν έτσι, είτε ήταν γυναίκα που απαιτούσε το δικαίωμα της ψήφου, είτε διεκδικούσε την επιλογή του συντρόφου η και της εκτός γάμου τεκνοποιίας.

Ποτέ δεν ακούσαμε για βρώμικους άντρες. Ας μην ξεχνάμε πως μας έμαθαν πως η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για την αντρική βρωμιά είναι η γυναίκα. Μας πέρασαν στο πετσί μας πως αν η γυναίκα είναι  «καθαρή» καταφέρνει να ξεπλύνει κάθε αντρικό ρύπο, διότι αυτός είναι και επιφανειακός, και προσωρινός και πίσω του πάντα κάποια άλλη ρυπαρή θήλεια ύπαρξη ευθύνεται.. Ας θυμηθούμε επίσης των ιερών γραφών τους χαρακτηρισμούς για την γυναίκα «Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με ή μήτηρ μου...» του Εβραϊκού Ψαλμού, το  «η γυναίκα θα σωθεί με το να γεννά παιδιά»Α΄ Προς Τιμόθεον   και άρα οι άτεκνες είναι καταδικασμένες και δεν υπάρχει τέλος...

3) Μετά από μια τόσο μεγάλη συγγραφική επιτυχία όπως η "Γυναίκα των Δελφών" θεωρείτε  πως πρέπει να είστε πιο προσεκτική; Η για να σας το πω και διαφορετικά μια τόσο μεγάλη επιτυχία είναι βάρος ή τιμή;

Σε παλιότερη συνέντευξη σας είχα πει  πως  αυτήν ακριβώς την διάκριση  «θα την  παρομοίαζα με το φιλί που σαν παιδιά μας δώσανε οι γονείς από ευχαρίστηση. Ένα παιδί θα επαναλάμβανε την ίδια συμπεριφορά ώστε να ξανα-γευτεί αυτήν την τρυφερότητα. Κάποιο θα την αξίωνε χωρίς να έχει κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια. Άλλο θα αδιαφορούσε και άλλο θα το έκανε φυλακτό.» προσωπικά την έκανα φυλακτό.

Όμως  το βάρος, την ευθύνη, θέλω  πιστεύω πως μάλλον  το νοιώθει ο κάθε ένας και η κάθε μια που δεν θέλει να αρκεστεί - δεν θα πω εγώ στην  διάκριση η την επιτυχία - στο σημείο γραφής που έχει φτάσει. Εφόσον είναι συνειδητοποιημένος γραφέας, αυτό- προσδιορίζεται,  αυτό-περιορίζεται, αυτό-διατίθεται, ώστε να επαναπροσδιοριστεί  ως τέτοιος, κάτω από το όραμα-στόχο-σκοπό που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του.

4) Όταν δεν γράφετε τι κάνετε;
Ετοιμάζομαι να γράψω. Δηλαδή θυμώνω, φωνάζω, γυροφέρνω αλλόφρων, σπάζω πιάτα, τοίχους, κάνω ανακαινίσεις, κάνω αγορές που θα φέρουν αρνητικό πρόσημο στον μηδαμινό προϋπολογισμό μου, δυσκολεύω την ζωή σε όποιον έχει την ατυχία να συγκατοικεί μαζί μου, σκέφτομαι, κλαίω και άλλα τέτοια όμορφα...

5) Τι σημαίνει για εσάς "είμαι συγγραφέας;"

Σημαίνει πως την ανάγκη μου να ζήσω, την έχω μετατρέψει σε μανία και  ουαί σε όποιον μπει  εμπόδιο στον δρόμο μου.

6) 'Έχετε όνειρα;

Δεν ονειρεύομαι. Στοχεύω. Και γι αυτό  εργάζομαι, μεθοδεύω, υπομονεύω, επιμένω.

7) Ζείτε ή απλώς επιβιώνετε στην Ελλάδα του σήμερα;
Και σήμερα και χτες και πάντα θα ζω. Δεν εξαρτώ την ζωή μου ούτε από το ρεύμα μου.  Θα ζήσω και θα γράψω στα σκοτάδια η στις λάμπες του δρόμου όπως έκανα μικρή. Και θα μοιραστώ την πατάτα μου  με τους φίλους μου καθώς πάλι  κάναμε παιδιά.

Βεβαίως υπάρχουν άνθρωποι από τα παλιά   που ξέχασαν τα πάντα, και αν τα θυμούνται είναι για να αγιοποιούν τον εαυτό τους η να παίρνουν εύσημα από μια ομάδα ανθρώπων. Τους χαιρετώ χωρίς εκτίμηση, διότι εξαγοράζουν το παρελθόν για φιλικά κομματικά νεύματα. Το σπίτι μου, είτε είναι οίκημα, είτε δρόμος, είτε σκηνή, είτε εγκαταλειμμένο λεωφορείο δεν τους χωρά. Γενικώς δεν χωρά στην ζωή μου η μιζέρια που μπορεί να χωρά σε αναμνήσεις εξαργυρώσιμες...

8 Μπορούν οι γραφιάδες να προσφέρουν ουσιαστικά στην κρίση του τόπου μας;

Ο καθένας έχει ένα κύκλο επιρροής. Θα έλεγα λοιπόν πως πρωτίστως η ζωή του καθενός με τις αρετές της, μπορεί να αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα μίμησης. Ας εργαστεί λοιπόν ο καθένας τίμια από το μετερίζι του. Ίσως Αν αυτό το χαμένο χαρακτηριστικό, (της τιμιότητας) μεταλαμπαδευτεί και τότε ίσως  ξαναγεννηθεί το θαύμα που περιμένουμε  άλλους να το αναστήσουν.

10 Δώστε μια συμβουλή στους νεώτερους ομότεχνους σας

Πρώτα να δουλέψουν τον εαυτό τους και μετά να προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν τον Άλλον. Πρωτίστως ανάγκη έχουμε από καλούς ανθρώπους και μετά από καλούς συγγραφείς.

11 Η τελευταία λέξη δική σας

Να μην αφήσουμε την σκόνη του χρόνου να σκεπάσει την Ιστορία μας  αλλά και τα λάθη της. Μέσα από αυτά οφείλουμε να ξανασχεδιάσουμε το μοντέλο του νέου, ανθρώπου,  του νέου πολιτικού, του νέου έλληνα. Υπάρχει γύρω μας ένα τεράστιος μεταμφιεσμένος  κλοιός απορρόφησης μας, μέχρις αφανισμού. Ας μην επιτρέψουμε να γίνουμε εδέσματα σε χορτασμένες- αχόρταγες  κεφαλαιοκρατικές κοιλιές,

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

ΒΡΩΜΟΘΗΛΥΚΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Κατά τα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέσα στα χρόνια μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Αρκαδία, Κεφαλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Διαφωτισμού, και την εντόπια οπισθοδρόμηση. Και μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα οι γυναίκες. «Τα βρωμοθήλυκα της Ιστορίας» που δεν χειραγωγήθηκαν από οικογενειακά, πολιτισμικά ή κοινωνικά καθεστώτα. Γυναίκες που με τη στάση τους πήγαν τη γυναικεία φύση, τον έρωτα, την προσφορά, την ίδια την κοινωνία, λίγο πιο πάνω. Εκεί όπου μόνο μια γυναίκα μπορεί να αναγάγει σε ιδέα, την πεζή πραγματικότητα.
Δύο αιώνες. Πέντε μάχες. Πέντε δυνατότητες. Πέντε Έρωτες.
- See more at: http://www.govostis.gr/…/13…/brwmothilyka-tis-istorias.html…

Φωτογράφιση: Πέτρου, Αιμίλιος
Είδος: Βιβλίο
ISBN: 960-446-083-0
Αριθμός έκδοσης: 1η Έτος έκδοσης: 2016
Πρώτη έκδοση: 2016
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 14 x 21 Σελίδες: 496
- See more at: http://www.govostis.gr/…/13…/brwmothilyka-tis-istorias.html…

Βρωμοθήλυκα της ΙστορίαςΣυγγραφέας: Στασινού, ΕλένηΑναμένεται 06/06/2016

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Πελοπόννησος, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Διαφωτισμού, και την εντόπια οπισθοδρόμηση. Και μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα οι γυναίκες. «Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας» που δεν χειραγωγήθηκαν από οικογενειακά, πολιτισμικά ή κοινωνικά καθεστώτα. Γυναίκες που με τη στάση τους πήγαν τη γυναικεία φύση, τον έρωτα, την προσφορά, την ίδια την κοινωνία, λίγο πιο πάνω. Εκεί όπου μόνο μια γυναίκα μπορεί να αναγάγει σε ιδέα, την πεζή πραγματικότητα. 
Δύο αιώνες. Πέντε μάχες. Πέντε δυνατότητες. Πέντε Έρωτες.
- See more at: http://www.govostis.gr/product/1316/brwmothilyka-tis-istorias.html#sthash.9w2noRnm.dpuf

Βρωμοθήλυκα της ΙστορίαςΣυγγραφέας: Στασινού, ΕλένηΑναμένεται 06/06/2016

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Πελοπόννησος, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Διαφωτισμού, και την εντόπια οπισθοδρόμηση. Και μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα οι γυναίκες. «Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας» που δεν χειραγωγήθηκαν από οικογενειακά, πολιτισμικά ή κοινωνικά καθεστώτα. Γυναίκες που με τη στάση τους πήγαν τη γυναικεία φύση, τον έρωτα, την προσφορά, την ίδια την κοινωνία, λίγο πιο πάνω. Εκεί όπου μόνο μια γυναίκα μπορεί να αναγάγει σε ιδέα, την πεζή πραγματικότητα. 
Δύο αιώνες. Πέντε μάχες. Πέντε δυνατότητες. Πέντε Έρωτες.
- See more at: http://www.govostis.gr/product/1316/brwmothilyka-tis-istorias.html#sthash.9w2noRnm.dpuf

Βρωμοθήλυκα της ΙστορίαςΣυγγραφέας: Στασινού, ΕλένηΑναμένεται 06/06/2016

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Πελοπόννησος, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Διαφωτισμού, και την εντόπια οπισθοδρόμηση. Και μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα οι γυναίκες. «Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας» που δεν χειραγωγήθηκαν από οικογενειακά, πολιτισμικά ή κοινωνικά καθεστώτα. Γυναίκες που με τη στάση τους πήγαν τη γυναικεία φύση, τον έρωτα, την προσφορά, την ίδια την κοινωνία, λίγο πιο πάνω. Εκεί όπου μόνο μια γυναίκα μπορεί να αναγάγει σε ιδέα, την πεζή πραγματικότητα. 
Δύο αιώνες. Πέντε μάχες. Πέντε δυνατότητες. Πέντε Έρωτες.
- See more at: http://www.govostis.gr/product/1316/brwmothilyka-tis-istorias.html#sthash.9w2noRnm.dpuf

Βρωμοθήλυκα της ΙστορίαςΣυγγραφέας: Στασινού, ΕλένηΑναμένεται 06/06/2016

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Πελοπόννησος, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Διαφωτισμού, και την εντόπια οπισθοδρόμηση. Και μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα οι γυναίκες. «Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας» που δεν χειραγωγήθηκαν από οικογενειακά, πολιτισμικά ή κοινωνικά καθεστώτα. Γυναίκες που με τη στάση τους πήγαν τη γυναικεία φύση, τον έρωτα, την προσφορά, την ίδια την κοινωνία, λίγο πιο πάνω. Εκεί όπου μόνο μια γυναίκα μπορεί να αναγάγει σε ιδέα, την πεζή πραγματικότητα. 
Δύο αιώνες. Πέντε μάχες. Πέντε δυνατότητες. Πέντε Έρωτες.
- See more at: http://www.govostis.gr/product/1316/brwmothilyka-tis-istorias.html#sthash.9w2noRnm.dpuf

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

koukidaki: Ναυαγός στην Αυτοκρατορία των δήθεν

koukidaki: Ναυαγός στην Αυτοκρατορία των δήθεν: …όπως σκεφτόμουν κοιτάζοντας τα αγαπημένα έργα που κρατώ στην βιβλιοθήκη μου, πιστεύω πως όταν παλιώνουν το κρασί και τα βιβλία και επ...

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

the sound of the word / η μουσική της λέξης: 11 poets in one poem / έντεκα ποιητές ένα ποίημα

the sound of the word / η μουσική της λέξης: 11 poets in one poem / έντεκα ποιητές ένα ποίημα: Μία παράτολμη απόπειρα να τους βάλω να συναντηθούν μέσα σε ένα ποίημα. Επειδή οι λέξεις τους τραγουδάνε, κι επειδή η φαντασία δεν έχει όρια...

the sound of the word / η μουσική της λέξης: 11 poets in one poem / έντεκα ποιητές ένα ποίημα

the sound of the word / η μουσική της λέξης: 11 poets in one poem / έντεκα ποιητές ένα ποίημα: Μία παράτολμη απόπειρα να τους βάλω να συναντηθούν μέσα σε ένα ποίημα. Επειδή οι λέξεις τους τραγουδάνε, κι επειδή η φαντασία δεν έχει όρια...

the sound of the word / η μουσική της λέξης: Προς τους δημιουργούς

the sound of the word / η μουσική της λέξης: Προς τους δημιουργούς: Παρακαλώ τους δημιουργούς στους οποίους ήδη έχει γίνει αφιέρωμα, καθώς και εκείνους που θα ακολουθήσουν, να μου στέλνουν τα link των ιστοσελ...

Γνωρίστε τη Βένη Παπαδημητρίου ::

Γνωρίστε τη Βένη Παπαδημητρίου ::

Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

Τρίτη 5 Απριλίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ. Η ΦΙΛΗ ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΛΙΟΥ ... the sound of the word: Eleni Stasinou / ΤΟ "ΚΑΙ" ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

the sound of the word: Eleni Stasinou / ΤΟ "ΚΑΙ" ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ: Συνεχίζω τα αφιερώματα στους δημιουργούς, παραβλέποντας την σωρεία των τεχνικών προβλημάτων, που θα πάει, θα μάθω και πως βγαίνουν από τη μέ...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ. Η ΦΙΛΗ ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΛΙΟΥ ... the sound of the word: Eleni Stasinou / ΤΟ "ΚΑΙ" ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

the sound of the word: Eleni Stasinou / ΤΟ "ΚΑΙ" ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ: Συνεχίζω τα αφιερώματα στους δημιουργούς, παραβλέποντας την σωρεία των τεχνικών προβλημάτων, που θα πάει, θα μάθω και πως βγαίνουν από τη μέ...

the sound of the word: Eleni Stasinou / ΤΟ "ΚΑΙ" ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

the sound of the word: Eleni Stasinou / ΤΟ "ΚΑΙ" ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ: Συνεχίζω τα αφιερώματα στους δημιουργούς, παραβλέποντας την σωρεία των τεχνικών προβλημάτων, που θα πάει, θα μάθω και πως βγαίνουν από τη μέ...

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

«ΑΝΕΠΙΔΟΤΟ» Δέσποινα Κοντάκη



«ΑΝΕΠΙΔΟΤΟ»  Δέσποινα Κοντάκη
Ξεκινώντας την ανάγνωση της συλλογής  αρχίζω να σκέφτομαι πως  θα είναι δύσκολο  να ανακαλύψω  την ποιητική οπτική  της Δέσποινας Κοντάκη. Κι αυτό γιατί η δημιουργός δεν μου δίνει την αίσθηση πως δεν έχει μια ποιητική «εστία» όπως, έρωτα, πρόσωπο, θεό, αδικία, προσπάθεια, παρελθόν, όνειρο η μέλλον, ώστε να μπορέσω να την εμβαθύνω εύκολα. Αντιθέτως μου δίνει την εντύπωση πως θα παρακολουθήσω έναν ταξιδευτή, ένα στοιχειό (η στοιχείο αεικίνητο) που κάθε ποίημα πρόκειται να αποτελεί  το κέντρο ενός κόσμου εντελώς διαφορετικού από  τον προηγούμενο.
Αυτός ο κάθε ένας νέος κόσμος  θα είναι που θα έχει κινητοποιήσει μέσα της, εντυπώσεις, συναισθήματα και μηνύματα τα οποία εν πολλοίς θα μένουν «ανεπίδοτα». 
Μοναδικός παραλήπτης ο αναγνώστης.  Που προσέχοντας  θα αντιληφθεί  ότι όλα αυτά τα επιμέρους κέντρα ποίησης τα ενώνει ένα πέπλο διακριτικό. Η βαθειά σιωπή.
Η σιωπή των ανθρώπων, η σιωπή  των κοινωνιών, η σιωπή ανθούσης  της ζωής, η σιωπή των παλιών σπιτιών, η σιωπή του έρωτα, η σιωπή του μυαλού, η σιωπή του θανάτου.
Υπάρχει όμως μια σιωπή βαρύτερη για την δημιουργό. Η μέσα της αβάσταχτη σιωπή. Και δεν διαφαίνεται ως «διαφυγή» της.  Γι αυτό η ποιήτρια θα την μετατρέπεται …σε ερωτήσεις.
Που θα απευθύνονται  στο «Πέρα» από την ανθρώπινη ικανότητα.
Στην  πεταλούδα «πως φτιάχνει χρώματα και βάφει τα διάφανα φτερά της» στο πουλί «πως μηδενίζει την βαρύτητά του» στον βάτραχο «πως αντέχει την ασχήμια που του προσάπτουν»  στο παιδί  που θα το καλεί  «να την μάθει τον τρόπο που χαμογελά» Σελ 10
Όλα αυτά  γιατί η εσωτερική αυτή σιωπή, μπορεί να κάμει την ίδια και την  ζωή της, γκρίζα και άχρωμη, να νοιώθει το βάρος της ύπαρξης της να πιστεύει πως είναι άσχημη, (όχι σαν τον βάτραχο που έχει την σοφία να αντέχει την ασχήμια του)  και αφού έχει ξεχάσει τον τρόπο να χαμογελά σαν παιδί, να ζητά από αυτό το ίδιο το παιδί να της θυμίσει τον τρόπο  να το επανακτήσει.

Η μέσα σιωπή δημιουργεί κενό, ο ποιητής απεχθάνεται το κενό, καθώς όλοι οι δημιουργοί. Έχει ανάγκη να το γεμίσει ρίμα, χρώμα, αίμα. Η μέσα σιωπή γειώνει κι ο ποιητής επιθυμεί τις πτήσεις και την ανάταση .

Η Δέσποινα Κοντάκη ζει στην λεπτή γραμμή που ενώνει ζωή και θάνατο. Πεδίο απ’ όπου η λεπτή αυτή γραμμή εκκινεί, είναι το σώμα της που είναι «σώμα» στο οποίο ναι μεν αύριο θα κάνει κατοχή ο θάνατος, μα τώρα, γίνεται η το καθιστά η ιδία αυτοβούλως, πεδίο έρωτα, η ανάστασης, χειριζόμενη αυτό το σώμα με ευκολία  ώστε  να μπορεί να το αποχωρίζεται σαν ύλη, στην οδύνη η στον έρωτα.   
Και ιδίως να μπορεί να παρατηρεί  με καθαρότητα  πως ..
«Δυο μέτρα έξω από το σώμα μου
Άνθρωποι πίνουν καφέ  στις γειτονιές
Και μιλούν για χθεσινά πράγματα»
Η ίδια δεν θέλει να μιλά για χθεσινά πράγματα 
«Ποιος μου ζητά ;
να σπαταλήσω τόσα βλέμματα
σε τόσο άσχημες εικόνες –πληγές-
ποιος;»
Δεν θέλει ναν μιλά μήτε για σημερινά γεγονότα 
Τελικά δεν θέλει  να μιλά για γεγονότα.
Διότι τα γεγονότα έχουν διαδραματισθεί, κι αυτό ενέχει τον θάνατο της πράξης. Κι αυτή  θέλει να ζει ακριβώς στην ζύμωση, στην γέννηση του συμβάντος, απ’ όταν το όνειρο, γίνεται σκέψη, η σκέψη επιθυμία, η επιθυμία μέθοδος, η μέθοδος πραγμάτωση ενός μελλοντικού γεγονότος. Θέλει να βιώνει τα προκαταρτικά στάδια με την ομορφιά τους, αυτών όλων που σαν επιτελεστούν θα λέγονται «γεγονός» και που όμως δεν εμπεριέχει παρά ελάχιστο ψήγμα από τον «καύσο» της ποίησης.

Την παρατηρούμε  πως σαν σώμα με συγκεκριμένες διαστάσεις έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ότι κάποια βλέμματα  που την διέσχισαν, άφησαν χάσματα.
«Ξύπνησα αγαπώντας σε
Κάτω από τις ράγες
Των πρωινών τραίνων
Μ’ ένα διαμπερές βλέμμα να χάσκει στο σώμα μου» σελ 30

Να επιθυμεί τον έρωτα  ως λύτρωση για τα όσα τραγικά συμβαίνουν, μα και αυτός «κλειστός»
«Ξύπνησα πάλι ποθώντας σε
Με δεμένα χέρια
-πώς να σε ανοίξω-
Δίπλα στις πρωινές εφημερίδες…» σελ 31
Και διαπιστώνουμε πόσο εύπλαστη είναι.
Ακόμα και όταν την βρίσκουμε να σκαλίζει σε ξύλο ένα ρόδο,  πάλι απουσιάζει από τα γήινα.
Φορά φτερά στους ώμους και σκέφτεται πόσο μικρός είναι ο κόσμος, κάποτε  κουρασμένη αφήνεται  σε αερικά να την σέρνουν στο ταξίδι τους, δίνοντας μας την βεβαιότητα πως δεν επιθυμεί να θεωρεί διαχωρισμένο το σώμα από το πνεύμα, γι αυτό και χαίρεται που κατέχει τόσο καλά τον τρόπο της συγχώνευσή τους, ώστε  να μπορεί να απολαμβάνει μεγάλες αισθητικές  μα και υλικές συγκινήσεις με την διττή αυτή και αδιαίρετη φύση της.

«Κατέβαιναν την σκάλα κρατώντας τα παλιά κάδρα του χτες.
Επέμεναν να ζουν  στο σπίτι με τις παλιές ταπετσαρίες…»  
και πιο κάτω
«Κατέβαιναν τις σκάλες
Ένας μικρός στρατός χωρίς διακριτικά
Κι έπρεπε να σπάω το κεφάλι μου να ταιριάσω ονόματα, χρονολογίες
Κάτι κομμένα χέρια που κρατούσαν  κιτρινισμένες επιστολές
Επετείους γεννήσεων και θλιμμένων γάμων…..»
Κατεβαίνουν όλοι αυτοί που την κάνουν να ανατριχιάζει ξαφνικά και «το παιδί μέσα σου αρχίζει να κλαίει» σελ 38.

Κι όμως  δείχνει να θέλει να ξεμπερδεύει από λύπη και οδύνη ώστε να ζήσει την κάθε μέρα  χωρίς «να μετρά με  θανάτους  τον χρόνο»
Καταφέρνει  να επανέλθει  και να ελπίσει ως άνθρωπος απλός
και στέρεος, φτιαγμένος από χώμα και επιθυμία ανθρώπινη ώστε να
«Πλέκει στεφάνια ανεπίδοτων φιλιών» η  να «στολίζει το κάθισμα που μένει άδειο» η να προσφέρει  ακούραστη πριν κάτι της ζητηθεί.
«ένα ποτήρι με νερό να σου γεμίσω
Σίγουρα θα διψάς όταν θα φτάσεις»
Κι όταν εκείνος που περιμένει φτάνει;
Είναι απών. Το παρελθόν η το μέλλον τον διεκδικεί Μόνο σαν φεύγει έρχεται,  στην απουσία του μόνο, παίρνει το βάρος που του δίνει ο χρόνος και η απόσταση, και τότε μπορεί να νοιώθει ζευγαρωμένη, γιατί τα ίχνη του είναι ζωντανά  τόσο, όσο εκείνος έχει ήδη πεθάνει σε ένα μέλλον η ένα παρελθόν.
«Δεν με γνωρίζεις.
Ποια είμαι αλήθεια
Δεν το ξέρεις
Τι είμαι αλήθεια
Και τι προοπτική έχω να είμαι
Δεν το ξέρεις
Κι είναι γιατί έρχεσαι φεύγοντας.
Ποτέ δεν μένεις.» σελ 19

Ύστερα  έρχεται  το πέπλο το ενωτικό  των κόσμων, των συναισθημάτων των διαφορών, των ανισοτήτων, της περισυλλογής,  της συναίνεσης, της μοναξιάς μα και της σοφίας. Η Σιωπή. Το βασικότερο συστατικό της ποιητικής  ιδιοσυγκρασίας.
«Κλόουν θα γίνω
Να σκέφτομαι αστεία
Και να γελώ
Να γελώ,
Να γελώ κάθε φορά
Που θ’ αραδιάζουνε σιωπή
Στην πόρτα μου μπροστά!»
Γιατί αραδιάζουν σιωπή μπροστά στην πόρτα του ποιητή.
Είναι η σιωπή που αποδεικνύει το χάσμα της απλής σκέψης από την εκ-παιδευμένη. Είναι το πρώτο συστατικό για την μοναξιά του δημιουργού , την αποκοπή του από το περιβάλλον, την απαξίωση του πολλάκις, μα και από τα κυριότερα γενεσιουργά απαραίτητα συστατικά στην άνθηση της ποίησης.

Ευχαριστώ την ποιήτρια που με τίμησε με το βιβλίο αυτό και έχω να της πω πως δεν υπάρχει φόβος  για την ίδια και την ποίηση της «να χαθεί από αναθυμιάσεις που ζαλίζουν» διότι η ίδια ακολουθεί «Κορμιά που μοσχοβολάνε γιασεμί» αφού και το  πένθος και τις μυρωδιές του θανάτου, έχει την ικανότητα και τις μεταπλάθει σε ζωογόνες μορφές, ρίμες, συναισθήματα. Αφού την τραγωδία την αφήνει να υπάρχει ως γεγονός προς βίωση  μα και ως  θέαμα - ανίχνευση-παρατήρηση και  όχι ως αρνητικό καθοριστικό παράγοντα ζωής και δράσης.  

Θα τελειώσω με το πρώτο ποίημα της συλλογής  «ΑΝΕΠΙΔΟΤΟ»
ΠΟΤΑΜΙ
Έχω
Ένα
Ορμητικό
Ποτάμι
μέσα μου...


Και
μου είπαν,
πως
πρέπει
να φτιάξω
νεροφράγματα..»
ευχόμενη στην ποιήτρια πως δεν πρέπει να υψώσει νεροφράγματα. Τα συστήματα, οι κοινωνίες, οι «ελάχιστοι» τρέμουν μπροστά στην ορμή. Ας επιτρέψει στην ποιητική  φωνή της, την ελευθερία που της αξίζει.