ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΙ ΑΠΟΨΕ!

Μ'αυτα τα χέρια
ακριβώς
να με σπαράξεις
μη και γλυτώσουν
οι έννοιες των πραγμάτων....

 

ΑΓΟΡΙΑ ΑΠΟ ΑΧΥΡΟ

Μη βγεις
Μη βγεις
έξω υπάρχει μια παραίσθηση
έχει γεμίσει η αγορά αγόρια
άγουρα
κακοβύζαχτα
από καλάμι η άχυρο
δε ξέρω να σου πω

Δεν έχουν αίμα
σάρκα η οστα
δεν περπατούν
σ' οργή οχούνται 
και συνθήματα
τοσο που λέω 
σ΄εναν άνεμο
ιδέες, ρόπαλα, στολές
νοτες συρριστικές 
θα εκπνεύσουν

Μη βγεις
μη βγεις
σου φέρνει δάκρυα
τόση οργή
σε αχυρένια αγόρια.

δεν φταιμε εμεις (ΕΜΠΥΡΕΤΑ) ποιηση του 1991

Ησουν μικρό αγάπη μου κι η μνήμη σου ιστορούσε
λίγες αράδες παιδικής, πρόϋπνιας ιστορίας
χωρίς δράκους και τέρατα, μόνο μ΄αυγές και έργα
ωραία εργα ιπποτικά από γονιούς παρμένα
ευγενικούς που στηνανε παραμυθιών βιβλια
συνέχειες να δίνουνε στα όνειρά σου όλα.

Κι εγώ σε πήρα η τρελλή στη γη να σε γνωρίσω
και το λαδάκι μου έκαιγα χωρίς φειδώ και σκέψη
κι εσύ αυγάταινες πολλά κι εγω εξασθενούσα...

Ο έρωτας βυθίζονταν στον εμπαιγμό του τοίχου
ημεροδείκτης πρόσκαιρος με δύναμη ενού χρόνου
σε σκουπιδότοπο γλοιο θάκλεινε τη σειρά του
μ΄αριθμημένες εποχές, μέρες χρόνια και μηνες
όλα βαρειά ασθματικά από τις αναμνησεις.

Δε φταις εσύ μητε εγω μητε κι άλλος κανένας
οι ώρες παρανόησαν  που  ευφαράινονται με θλίψη
δείγματα αναντίρρητα μιας χρόνιας αφροσύνης

Οι μέρες που το θέαμα στερήθηκαν και πάνε
ψάχνοντας μεσ΄τις ρίζες τους των λεξεων τις συγχύσεις
και οι βδομάδες που άπιστες σ΄εμάς αντινομήσαν
με σιγουριά ακυρώνοντας ότι είχαμε πιστεψει.

Κι οι μηνες φταινε οι στατικοι και οι σωστα βαλμένοι
στρατιώτες χρόνια στη σειρά που πόλεμο δεν είδαν
γι αυτό και ρίξαν τ΄άρματα ξωπισω τους και φύγαν.

Τα χρόνια π΄απαράλλαχτα και καταραχνιασμένα
μέσ΄σ΄ενα σύναγμα πεζών κι ανόητων πραγμάτων
θύματα μιας συνηθειας που φόνισσα να γίνει
έμελλε κι ας μην έμοιαζε  να έχει το κουράγιο

Όμως ονείρατα πολλά σταμάτησε να βλέπει
κι ανόνειροι ύπνοι φέρνουνε την τρέλλα από δίπλα
στο σύρμα οπου τ΄αγκάθια του, ή την ζωή ξυπνάνε
είτε η τρέλλα  ακουμπά και ξυνει τιςπληγές της

Δεν φταις εσύ, μητε εγώ, μόνο ο χρόνος φταίει
γι αυτό καταδικάστηκε να εκτίει τηνποινή του
σε τοίχους μελλοθάνατος και καταδικασμένος.

Άχρωμος έδειχνες 
κι ακίνδυνος
Τη λάμψη σου έκρυβες 
με προσοχή
Ένα σκοτάδι γύρευες
να ζωγραφίσεις
Κι όλα μου τα δωμάτια
αφώτιστα και εσωτερικά.
Υπόκωφα σε έμπασα
κι ευθύς
σπίθα ανάλαφρη
γαλαζωπή
τους τοίχους μου σε εξοχές
μετέτρεψες
Ιδιες μ΄εκείνες που διέσχιζαν
το πολυσύχναστο σου 
σώμα

ερωτικα σημαδια

Κάποιοι τ' αποτυπώματα
ονόμασαν πληγές
Εγώ παράθυρα τα βάφτισα
απ΄όπου ο κόσμος
ανείπωτα ωραίος δείχνει
κι η μέρα
εκεί δα
στέλνει τα περιστέρια της
εκστατικά την πόλη
ν΄ατενίζουν.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΟΥ

Απ΄όπου πέρασε
η σκέψη σου και μόνο
το δέρμα μένει κόκκινο
Βραχογραφίες ερωτικές
Νυχτώνει και φλογίζονται
Κι ύστερα λεν ..."ο χρόνος"
Τι να σου κάνει ο χρόνος

Σαν τοκογλύφος έντιμος
στιλβώνει
και πυρρώνει
τα δυσεύρετα.

 

Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ

Εδώ  δεν ριζώνουν
ασθενικά αισθήματα

Μένω θυέλλης 
πεδίο προσφιλές
όπου δυνάμεις δοκιμάζονται

Κι ελόγου μου
ούτε αμαρτία μιά
χαρίζομαι
στην Άγια χάρη
της άγριας νύχτας μου

που μόνο ημερεύει
σε κείνου του ποδηλάτη
τον ωραίο ήχο....

οι φοβισμένοι κρυβονται σε ονειρα

Υλικό ονείρων
μ΄αρέσει να συλλέγω
σ' ανθρώπινες χωματερές
Νάχουν κάπου να κρύβονται
οι φοβισμένοι μου....

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΘΥΕΛΛΑ

Για σένα ξέρεις
ο έρωτας μου
έχει τρυπώσει
πιο πίσω από την ψυχή

Εκεί που ο Θεός 
κάνει ταμπάκο
ευδαίμων
αφήνοντας τους  δαίμονες
να  συνταιριάζουν δόκανα.

Δεν τους φοβούμαι
στην Θεία πισαυλή ασφαλής
την θύελλα σου 
να περιγράψω επιθυμώ
μα δεν μπορώ.

Την νοιώθω  τόσο αλλόκοτη
ξηρή
στεγνή
σκόνη βελούδινη θαρρείς
που τρίβεται στο χέρι

Θάλεγα 
σύσπαση φιδιού
π΄αλλάζει ντύμα!

ΑΠΟΥΣΙΑ

Η απουσία σήμερα
δεν είναι εδώ.
Άπαντες ψήφισαν
με γέλιο κι αστειότητες
τον εξοστρακισμό της.
Ύστερα ήρθαν τα κοινωνικά
τα σκάνδαλα
οι αναλύσεις
σαλάγισαν σιωπηρά επίσης
τους απολογισμούς
και πόσον κόστιζε 
ο θάνατος σε δόσεις.
Μα για την απουσία
χώρος ουδείς.

Σαν βγήκαν μόνοι
-έκαστος είς-
στον τοίχο τον απέναντι
υπομονετικά την είδαν 
να τους αναμένει.
Αργά κι αθόρυβα την φόρεσαν
-έκαστος εις-
να μη φανεί στους άλλους
πως τόσα λόγια βαρυσήμαντα
κι ανεμελιά 
και ευθυμία
ανίκανα εστάθηκαν 
να τους ενδύσουν....

Έπαψε νάναι ο Θάνατος αυτός που ήταν!

Έπαψε νάναι ο Θάνατος 
αυτός που ήταν!

Των ορυχείων τις στοές 
αλάσπωτος προσπέρασε
Η σκόνη και η έλλειψη
δεν κατακάτσαν στον μανδύα του
Κι οι πόλεμοι των θρησκειών
στα μάτια του εφάντασαν
με οπωρώνες
που δικασμένοι στου νερού την τιμωρία
τον μιμούνταν

Πλήρης σιωπής διέσχισε
ηλεκτρισμένα σύννεφα 
ο θάνατος
κι αδερφοφάδες έθαψε 
σε περιφρόνηση
Ασύστατος κι ανώνυμος
μοιραίους έρωτες
ανάγκες  
απορίες 
κι ιδέες πεισιθάνατες
διέσχισε

Έτσι απλός και καθαρός και ήσυχος
βάρος απόκτησε σπουδαίο
και μια ταυτότητα ιδιαίτερη
εκεί
στων πεζοδρόμων 
τους πολύχρωμους καταυλισμούς.

Κι έγινε δράση καθημερινή
σύνεσης και επιείκειας
ο θάνατος.

Και πάντα μια νεροποντή μετά
να  φέρνει τύψεις
στην γκρίζα πόλη.....

Δον Κιχώτης

Σ'αυτόν το βάλτο
- εγώ παλιός πολεμιστής -
ανεστραμμένος
με το κεφάλι να βυθίζομαι
αχόρταγα ιλύ καταβροχθίζω

Τι περιμένω ο αμαθής
σ' αιώνες πόσους
τις αμαρτίες πίνοντας
αστραφτερό του κόσμου
να παραδώσω  το είδωλο;

ΣΥΝΤΑΓΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Να σφιχτούμε καλά με τις πίκρες μας
τα καθημερινά αδέρφια τ΄αποκεφαλισμού μας
Τους έρωτες π' ανάσαναν το θανατο
πρίν κλείσει μήνας
Να περιπλεχτούμε καλά με τα όνειρα
σημαιούλες διακορευμένης αισιοδοξίας
Με τους βαρκάρηδες της πίστης
που σαν μας οδηγούσαν στα ρηχά
εγκαταλείπαμε 
κι εξαργυρώναμε με έναν πνιγμό.
Να χαϊδευτούμε με την προσφιλή μας θεωρία
της μέτρησης
για νάβγουμε κουτσουρεμένοι
θρυμματισμένα απομεινάρια
απ΄το παλιό συμπαγές μάρμαρο
Να κουβεντιάσουμε ξανά
ανάμεσα στα σουλάτσα των λέξεων 
και τις δυστροπίες των εννοιών
για κείνον το ήλιο που δε σηκώσαμε ψηλότερα.
Κι ύστερα να πέσουμε
να δεθούμε καλά μ' ότι απόμεινε
λίγη μέρα
πολλή νύχτα
κι ένα ξένο κορμί καθηλωμένο
στην εξορία μας.
 

ΟΙ ΣΥΝΟΜΩΣΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Νομίζεις 
πως παγίδεψες τις λέξεις
και μίλησες ορθά
με φράσεις άρτιες γραμματικά 
και όχι μόνον
Μα σαν που  βγαίνεις απ΄την αίθουσα
πάντα τις βρίσκεις
στις γωνιές
μ΄όλους τους αντιπάλους σου
μικρές επαναστάσεις 

να ετοιμάζουν!

ΔΕΙΛΟΙ

Πριν γίνει μάχη
απεχώρησαν
λες κι η ζωή γραφόταν
από τράπεζα σε κλίνη
Ντράπηκ΄η Ιστορία
αφόρητα
και στις σελίδες των μυαλών τους
μέχρι θανάτου θάμπωσε.
Αυτόχειρα την είπαν
κι ας την είχαν

με την δειλία τους σκοτώσει

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Γυναίκες! 

πρόβλημα του κλήρου αιώνιο

πρόταση -ίαμα προτείνω

στης απέχθειάς τους την ασθένεια

"Εκείνοι διατείνονται Θεό

μα εσείς συνομιλείτε

με τα σπλάχνα σας

απ΄όπου Αναγεννάται"

χωρα

Φτωχαίνω σαν χώρα
που οι κάτοικοί της
εγκαταλείπουν
κι είναι τόσο ανεπαίσθητη
η αποχώρηση σου
ωμοιάζει θα έλεγα  Ιέρεια
που διακονεί

τον Θείο Τρόμο.

ΠΟΣΟ ΦΟΒΑΜΑΙ

Πόσο φοβάμαι αυτό 
το τεράστιο τίποτα
με  τις θελκτικές όψεις
Τις φλυαρίες των στιγμών 
Την επαρμένη πομπή των λέξεων

Πόσο φοβάμαι
τα εκπαιδευμένα σε τάξη
νοήματα
και τις δοξολογίες  που συντελούνται
στις συγκεντρώσεις

Πόσο φοβάμαι τα θαύματα 
που επαναλαμβάνονται
με ακρίβεια μαθηματική
και τις ανακαλύψεις 
που γυρίζουν την φόδρα της γνώσης 
στο φως

Είναι  όμως οι  νύχτες
-που σαν ηχούν οι προσφιλείς νεκροί-
με στέλνουν  να ζητώ
στο γλυκό σου  σώμα
την ευφυία της σιωπής.......

Μπάμπης Δερμιτζάκης: Ελένη Στασινού, Οντισιόν

Μπάμπης Δερμιτζάκης: Ελένη Στασινού, Οντισιόν: Ελένη Στασινού, Οντισιόν, Εμπειρία Εκδοτική 2004. Η παρακάτω βιβλιοκριτική δημοσιεύτηκε στο Λέξημα Μυθιστόρημα χαρακτηρίζει το τελευταί...

Ο Πρίγκηπας μου!

Περνούσε -λέει-
απ' το δωμάτιο
όμοιος με πρίγκηπα
κρίνος
ο κόμπος της πετσέτας του
κι αλαφροβάδιστος
της όρασης μου τον λειμώνα
να εγκαταλείπει
Σεβαστική εγώ
πάντα επέτρεπα στον χρόνο
την ομορφιά να ιστορεί
για να την γεύομαι
με τρόπο αρμόζοντα

η πολη μου

Σ' απώθεσαν να ιστορηθείς
σε χέρια ξένων
Πόλη μου
γι αυτό οι δρόμοι γέμισαν
συγγράμματα ιστορικά
χάρτες 
κι αλφαβητάρια λέξεων εκατό
που νέας κοπής φιλέλληνες
ανάποδα κρατούνε
Ξεχάσαν οι ειδήμονες μας 
πως
τα γράμματα που γράφουν ιστορία
με αιμα πλάθονται,
ανδρειοσύνη και αιδώ.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ

ΑΦΗΣΤΕ  ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΧΩΡΙΣ  ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ

ΖΩΗ

Μη δένεσαι μαζί μου
κινδύνους τρέφομαι
πολύμορφη κι αχόρταγη
σοφή ή άνους
φιλοδοξίες δεν εκτιμώ
κι η ταπεινότης
δολία μου έρχεται κι εμετική
Πλεονασμούς  η ελλείψεις
δεν τιμώ
υποταγές κι ασέβειες το ίδιο
κι ιδίως 
να ενθυμείσαι
μερίδιο θανάτου διεκδικώ.

ΕΓΩ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Βράδυα πολλά
ακούω καλπασμούς
άτακτοι ήχοι άλλοτε
ενίοτε βαρείς
η και αναποφάσιστοι.
Μα  εγώ που λάτρεψα 
σχολαστικά θα έλεγα 
την τάξη
αυτή Του ακριβώς με ενοχλεί
η αμφιθυμία.
Δεν θαμαι οπότε ελόγου μου
λογιστικά της βούλησης Του
να τηρώ 
Γι αυτό τις νυχτες
με το λαγούτο του πατέρα μου
όμορφα  παιζω
αρμονικά
και σίγουρα  βεβαίως.
Όχι σαν τους δικούς Του
αναποφάσιστους  τριποδισμούς.

Σ΄αυτό τουλάχιστον
υπερτερώ Εκείνου.
Σαν με θελήσει
Θα είμαι Εδώ.

Νεος θεός

Νυχθημερόν γυμνάζομαι

θεός να γινω
κάτι υπέροχο κι ασύνηθες
στο γένος το ανθρώπινο ν΄αφήσω
Ας πούμε
αυτό το καλωσόρισμα
που δεν θα γίνει αντίο.

Η Ασημενια Χορδη

Πες μου γιατί
στις αταξίες των ονείρων
σ΄ανταμώνω
Σκέφτεσαι τάχα η ζωή
στις αντιθέσεις της
τα μάλα υποφέρει
Κι αυτό σε κάνει
μεταξύ νυκτών ν' ακροβατεις
σε νήματα μαλαματένια;
Μάθε λοιπόν αγαπημένε
πως τουτη η τροφή
αρκεί
στην πένα μου να μεταγγιζει
αιμα.

Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΧΑΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ

Θυρίδα 111, θεατρική Παράσταση, στην Αίθουσα Τέχνης Αμυμώνη

Share

“Οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται από τα γεγονότα αλλά από την αντίληψη που έχουν γι' αυτά”
Ο Δήμος Άργους-Μυκηνών και η Κ.Ε.Δ.Α-Μ (Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Άργους-Μυκηνών) για άλλη μια φορά πρωτοπορούν, καινοτομούν, πρωτοστατούν στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής και παρουσιάζουν τη νέα θεατρική παράσταση με τίτλο Θυρίδα 111 του εξαίρετου συγγραφέα και δημοσιογράφου, Γρηγόρη Χαλιακόπουλου.

Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας το 1958 και είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος των εργαζομένων στην τότε Τράπεζα Πίστεως και μέλος της διοίκησης της ΟΤΟΕ. Συνεργάστηκε δημοσιογραφικά με τις εφημερίδες "Καθημερινή της Κυριακής", "Νίκη", "Επενδυτής του Σαββάτου", "Real news", "Έθνος" και τα περιοδικά "Ταχυδρόμος", "Επειδή", "Homme", "Πανόραμα", "Μομέντο", "Paper" και "Εικόνες". Ανάμεσα στο συγγραφικό του έργο είναι και η επιμέλεια βιβλίων μεγάλων ποιητών, όπως του Άνθιμου Μιαούλη απ τις εκδόσεις Καστανιώτη. Έχει κάνει έμμετρες διασκευές θεατρικών έργων όπως το "Παιχνίδι φαντασίας" του Κορνέϊγ, ενώ το θεατρικό του έργο "Κοσμάς ο Αιτωλός" παίχθηκε το 2011. Σημαντικές κυκλοφορίες του περιλαμβάνουν τα «Η καρδιά του δότη» (μυθιστόρημα), «Πέθανα…αλλά σας βλέπω» (μυθιστόρημα), «Αγαπώ τη δυσλεξία σου» (μυθιστόρημα) καθώς και άλλα. Σήμερα, αρθρογραφεί με κύρια θεματολογία του την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Η ιστορία του Ισίδωρου, ενός απογοητευμένου από τη ζωή του υπαλλήλου τραπέζης, είναι τόσο αληθινή που θα μιλήσει στις καρδιές όλων. Εναλλαγές χαράς και θλίψης, απελπισίας και ελπίδας, ανατροπές και λύτρωση.
Ο θεατρικός αυτός μονόλογος θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 18 Απριλίου 2012 στην Αίθουσα Τέχνης Αμυμώνη, στον Πολυχώρο Στρατώνων Καποδίστρια, στο Άργος. Μετά το πέρας των παραστάσεων στο Άργος, θα μεταφερθεί σε κεντρική θεατρική σκηνή στην Αθήνα.

ΑΠΩΛΕΣΘΗΝ!: Η ΕΛΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΩΡΑΙΑ

ΑΠΩΛΕΣΘΗΝ!: Η ΕΛΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΩΡΑΙΑ:   Σ' αγάπησα, Ελένη... Πολλά πολύ, που δε σου γράφω ποίημα. Μου φάνηκε πως ήσουν  το τέλειο κράμα Κατάθλιψης, Χαράς κι Ομορφιάς Με ...

ΚΟΡΙΤΣΙ

Τινάζεις το φουστάνι σου
απ' τις καταστροφές
οι πόλεμοι και οι λιμοί
λευκή σελίδα επάνω σου
να τυπωθούν δεν βρήκαν
Κι εσύ
προσεκτικά θα πω ξεπλένεσαι
απ' την ροή του κόσμου
και βγαίνεις πάλι άθικτη
με μόνο στόλισμά σου
κείνον τον πόθο
στων αντρών τα μάτια
που θα μπορούσε Πόλεμος
να είναι

καινουργιο πέταγμα...

Τώρα που τα φτερά
χάσαν τη στίλβη τους
την πυκνότητα
το μέγεθος τους
Τώρα που η δυναμη
ομοιάζει νεοσσού
Μαθαίνω πέταγμα καινούργιο.
Είναι που κάθε τι
έσω επικάθηται
και μια ασυγκράτητη
κίνηση επιφέρει
Αυτή ΄ναι
που γεννα κάτι καλό
πως λέμε
ελαία
έλεος
έλξις
ελπις

η χωρα

Υπάρχει δίπλα μας  μια χώρα
όπου αποδημούν
τα ανεκπλήρωτα
Αλί κι αν κάποτε
θελήσουν

να ηγεμονεύσουν

συγκάτοικοι

Θα σου δώσω το κλειδί
της ισόβιας φυλακής σου
Με τον πρώτο τριγμό
η δική μου ελευθερία
θ' αποκτήσει φτερά

Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

 

Subject: Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Μνημόνιο !!! Ποιός ξέρει κάτι γι' αυτό; Ο Αρειος Πάγος αποδέχτηκε και έκρινε βάσιμη την μήνυση πολίτη - Απίστευτη (για την Ελλάδα) εξέλιξη είχε το ζήτημα της μήνυσης του Ιατρού από την Χαλκίδα κ.Αντωνίου. "Πριν από ένα μήνα είχε γραφτεί ότι η υπόθεση της μήνυσης του ιατρού κ. Αντωνίου, δεν είναι μια «χαμένη υπόθεση» όπως έσπευσαν αρκετοί να προεξοφλήσουν! Είναι αλήθεια ότι, μιλώντας με πολλούς παράγοντες όταν κατατέθηκε  η μήνυση για  «ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» κατά του συνόλου των βουλευτών που ψήφισαν το μνημόνιο, «βομβάρδιζαν» με πληροφορίες του τύπου ότι δεν έχει καμία απολύτως τύχη. Και μέχρι σε ένα βαθμό δεν είχε μιας και στα δικαστήρια είχε απορριφθεί. Η επιμονή όμως του γιατρού, τον ώθησε να προωθήσει την μηνυτήρια αναφορά ακόμα και στο Ανώτατο δικαστήριο της χώρας στον Άρειο Πάγο. Εκεί φαίνεται ότι οι όροι αντεστράφησαν! Η μήνυση όχι απλά δεν κατέπεσε, όχι απλά δεν θεωρήθηκε αβάσιμη αλλά αντίθετα: Κρίθηκε ως βάσιμη με δεδομένα που στοιχειοθετούν κατηγορητήριο. Κι έτσι, ο αρμόδιος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που την εξέτασε, Αθανάσιος Κατσηρώδης, την παρέπεμψε στη Βουλή, διότι κάποιοι από τους «κατηγορούμενους» είχαν διατελέσει και υπουργοί. Θεώρησε δηλαδή, ότι πρέπει να δικαστούν με το νόμο περί ευθύνης υπουργών ο οποίος «συμπαρασύρει» και τους λοιπούς βουλευτές που δεν είχαν διατελέσει υπουργοί! Έτσι, εδώ και μερικές εβδομάδες, στη βουλή, έχει φτάσει το πόρισμα στην ουσία του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας, το οποίο έκρινε ότι υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για «εσχάτη προδοσία» εκ μέρους των βουλευτών! Το γεγονός αυτό ίσως δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους και είναι εξόχως σοβαρό. Ανεξάρτητα της έκβασης που θα έχει η υπόθεση και ανεξάρτητα πόσο συντεχνιακά θα λειτουργήσουν οι βουλευτές, τώρα, πρέπει να βρεθεί ένας αριθμός εν ενεργεία βουλευτών, που δεν τους «αγγίζει» το κατηγορητήριο, και να συγκροτήσουν επιτροπή που θα διερευνήσει το όλο ζήτημα! Θα διερευνήσει δηλαδή κατά πόσο οι «κατηγορούμενοι» διέπραξαν το υπέρτατο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας! Κι εδώ προκύπτουν μια σειρά από σοβαρότατα ερωτήματα. Ερωτήματα που αφορούν στο σύνολο της κοινωνίας μας και ειδικότερα προς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης! Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, είδατε εσείς πουθενά έστω ένα σχόλιο στα λεγόμενα "επίσημα" ή παραδοσιακά ΜΜΕ; Ένα μονόστηλο σε εφημερίδα ή ένα ρεπορτάζ 30 δευτερολέπτων σε κάποιον από αυτά τα ΜΜΕ; Ολοι έχουν μείνει στο μεγάλο ντόρο της υπόθεσης, ότι κατέπεσε ως κατηγορία στο εφετείο και τελείωσε!! Η βουλή, δεν έκανε τον κόπο να εκδώσει ούτε καν ένα δελτίο τύπου. Την στιγμή που όταν ο πρόεδρος συναντά το Σωματείο προσκόπων της Αυστραλίας, εκδίδεται δελτίο τύπου συνοδευόμενο από φωτογραφίες! Για την σοβαρότατη αυτή υπόθεση . τίποτα! Ακρα του τάφου σιγή! ΣΕ ένα βίντεο, από μια τετράωρη σύσκεψη της βουλής, στην οποία ήλθε το ζήτημα και η βουλή έπρεπε να ενημερώσει τους βουλευτές ( Διότι δεν γινόταν αλλιώς!) η διαδικασία ενημέρωσης κράτησε. 28 δευτερόλεπτα!!! Μάλιστα! Τόσο χρειάστηκε το προεδρείο της Βουλής για να ενημερώσει το Σώμα ότι σχεδόν οι μισοί βουλευτές κατηγορούνται για εσχάτη προδοσία! Στο βίντεο ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ενημερώνεται η βουλή και συνεπώς οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι, είναι συντεχνιακός και καλυμμένος, μιας και η αναφορά γίνεται με έναν τρόπο που σε κάνει να πιστεύεις ότι το θέμα αφορά σε παράβαση του ΚΟΚ !!! Είναι πλέον προφανές, ότι το Κοινοβούλιό μας, λειτουργεί συντεχνιακά! Δεν γνωρίζω αν τα κόμματα και οι βουλευτές που ΔΕΝ κατηγορούνται γνωρίζουν το θέμα αυτό. Σίγουρα κάποιοι έχουν ενημερωθεί από τον μηνυτή! Το ζητούμενο είναι ότι η πληροφόρηση στο λαό για ένα τέτοιο ζήτημα δεν ήταν καν η στοιχειώδης. Τέτοιοι αποκλεισμοί δεν συμβαίνουν σε καμία χώρα του πλανήτη παρά μόνο σε στυγνά δικτατορικά καθεστώτα! Είναι γεγονός πάντως, ότι η επιμονή ενός γιατρού από την Χαλκίδα ήταν ικανή, να ξεμπροστιάσει το σάπιο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της χώρας μας που καταρρέει."

ΕΚΣΤΑΣΗ

Πόσες φορές πεθάναμε

κατάκλειστοι από παντού
με τ΄αρχιπέλαγος αδίκως
να φυσά ελευθερία

Απουσιάζαμε
Μας είχαν συνοδεύσει
μαντήλια ανυπόμονα
που έγραφαν αντίο

Λόγο δεν είχαμε
χώρο να πιανουμε
Ακόμα και η κάμαρα
νεκρούς μας αναγνώριζε
αφού
οι διαστασεις μας
τούτο τον κόσμο
δεν αφορούσαν.

Η ΝΕΙΟΤΗ ΜΑΣ

αφιερωμενο στην Χρυσα Βελησσαρίου εξαιρετικα.

Τώρα αλλιώς τη βλέπω
τουτη τη νειότη
πούδειχνε χαμένη
Ανάβαση μοναχική ήταν
π' αρχοντικά κατάργησε
όλο το τοπίο
-προδιαγεγραμμένο λες
από συνθήκες -μοίρες.

Αφού εκεί σε γέλιο μέσα
τ' οδυνηρό
γελοίο ονομάσαμε
κι ηδονική τη δύναμη του Όλου.

Βέβαια ύστερα
φονιάδες κάναν κατοχή
κι εμείς δεν διαθέταμε
στήθη για οδοφράγματα.

Τα είχαν πάρει τα πουλιά
όταν κοπαδιαστά
αποδημούσαν με τα ονειρά μας
δίπλα-δίπλα.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟΣ

Λαμπάδα  ήμουν πάντοτε
π'απόμερα καιγόμουν
οι πυρκαγιές με φόβιζαν
του κόσμου
γι αυτό  και τις αλήθειες
στο πίσω μέρος του μυαλού
παράχωνα μεθοδικά
Έτσι χιλιάδες ψεύδη
ασύστολα
ντύνω στολίζω
ύστερα στα δόντια μου
γαρύφαλλο φορώ
και περιφέρομαι
χωρίς ντροπή ανάμεσα σας.

ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ

Τι θέαμα κι αυτό
να βλέπεις τόσους όμορφους
μεσ' τις στολές τους
ατσαλάκωτες
πόρπες αστραφτερές
κουμπιά-επωμίδες
ζώνες και άρβυλα 
από δέρμα ακριβό
και όπλα
καλογυαλισμένα κι έτοιμα
Όσο για τον βηματισμό
βαρύς κι αντρίκιος

Κι εμείς...
κραυγές- συνθήματα - ιαχές
Κι ύστερα Μπαμμμμ
κι η λεωφόρος 
γέμισε με λιποτάκτες
τον στόχο που έχασαν.

"Πατρίδα, Ιδέα, Ιερό;
για τον μισθό
στήσαμε στράτευμα σωστό
Μα ως εδώ.
Παρέξω πάμε
όπου τροφή
και πλούτο αρκετό παρέχουν
σε Ευπάτριδες του είδους μας"


Και σκέπτομαι
- με τας ασπίδας ερριγμένας σε αταξία -
ο φόβος πόσο εύκολα
μ΄άφθαστη τεχνική
τόσους δειλούς 
μ' ανύπαρκτες ιδιότητες ενέδυσε.

το Ακριβο φάρμακο

Σαν κάτοικος οικήματος σαθρού
φορώ επάνω μου
τις ραγισιές του χρόνου
και κατεβαίνω 
όπου κατοικούν
οι τελευταιοι μάρτυρες.

Φημολογείται πως ξεχάστηκε
ανάμεσα στα πλάσματα Του
μια μέρα θέλησε να τα συνδράμει
κι έγινε λεία τους
και φάρμακο ακριβό.
Ίδια μ' εκείνους άπιστη
σ' αυτό ελπίζω που θα πω
κάποιο κομμάτι Του ν' απόμεινε
τις ραγισιές να μου συρράψει
γιατ' ειν' βαθειές
κι η ερημιά σαν έρχεται
εμπόδιο δεν συναντά
να  φτάσει στη καρδιά μου

ΘΕΟΣ

 
Σε φλόγα ερωτική
συχνά μεταμορφώνεσαι
Μετά σκιά κραυγάζουσα
πάθη και κολασμούς
Άλλοτε 
κήπος ομιλών
συνομωσίες νυχτερινές 
Ή λεωφόρος
π' απορροφά διαβάτες
στην  ρευστοτάτη πίσσα της
Κάποτε πόλεμος
  με οβίδες φυτεμένες στο μυαλό
Ειρήνη επίσης 
μ' αδιέξοδα
κοντά-κοντά χαρακωμένη
Κι ύστερα κίνηση, παύση, αριθμός
και  πάντα επικίνδυνος
ανάερος ουρανός
Μα εγώ 
Σε προτιμώ κορμί
υγρό κι αποκαμένο μετά τον έρωτα.

ΜΟΙΧΑΛΙΔΑ

Στην τρυφερή μασχάλη σου
απόψε λέω
μια χούφτα  ν' αποθέσω
το βιος μου όλο
δυο στίχους πέντε έρωτες
και τη ζωή μου
που μ' ένα θάνατο νυχτόβιο
κι επίμονο
απατούσα.

Να σε γεννησω

Κι αν δεν υπήρξες
θα σε γεννήσω απ' την αρχή
τυμβωρύχοι ερώτων
κι ιεροφάντες
κάτι να βρούν
από την ιστορία μας...

Ο δειλος βασιλιας

"Φοβάμαι άλλη
στιγμή βραδυπορίας"
είπε
κι άφησε
έναν ιππέα να τον σύρει
εκτός μάχης
Ξέχασε μόνο
τη Βασίλισσα του
σ' ένα πεδίο εκτός χρόνου
όπου αμετανόητοι ονειρευτές
μαίνονταν γι’ αυτήν
μάχες παράτολμες.

Ο καθρεφτης

Με βλέπω στον καθρέφτη μου
ωραίο, αδιάφορο και επαρκη
δίπλα η ιστορία 
ρυάκι κυλά
κι εγώ δεν θέλω
τις μαροκέν παντούφλες μου
να βρέξω
Άφησε, λέω
σαν γίνει ποταμός μπορεί,
(μπορεί και όχι)
μα θάλασσα σαν γίνει 
να δεις τι καπετάνιος 
πολυπράγμων θα φανώ!

ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Τελευταια φορά
πλέγμα μεταλλικό
τη σκιά του θα ρίξει
καρδιάς και μυαλού μεταξύ
Απισχνασμένος  ολικώς
θα ρρρρρεεεεύυυσσω
απ' το καλούπι σας εξω
ν' ανατραφώ απ΄την αρχή
Επαναστατης
στους κάδους της πόλης.

ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠ΄ΤΑ ΣΦΙΓΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ

Τα δόντια τους
μάγια θανάτου τάκαναν
και τα κατάπιαν
Γι αυτό Φυλάξου
απ' τα σφιγμένα στόματα