Έχω παρατάξει ακριβέ μου
την πραμάτεια μου.
Σα ρθης
να δεις τις ομοιότητές μας
και να ....φύγεις.
................
Λες αν τα χέρια μου λαμπάδες κάψω τώρα
Να σβήσουν οι φλoγες απ' τ' άγγιγμά σου;
..................
Σπουδαία γεγονότα κυνηγιούνται
απρόβλεπτα τα πρόσωπα αλληλοφονεύονται
η λογική όλη λώρος επικίνδυνος,
το Σύμπαν περιώνυμο κι ακατάδεχτο
κι εγώ η μικρή
ν' ανασαίνω αυτάρκεια δίπλα σου.....
.................
Έπαψα ναμαι πετροκότσυφας
από θλίψη σε θλίψη φτερουγίζοντας
θαυμάζοντας το τέλος
Τώρα το δέρμα έγινε διαβιβαστής
-πάλι-
σε ζώνη εμπόλεμη
Ο τακτικός στρατός μου στους νευρώνες
συντάχτηκε
Ο άτακτος παντού
Και το μυαλό βουίζει
ασκήσεις ετοιμότητας
Πόθοι ιταμοί φουσκώνουν σήματα
Τικ-τακ-Τiκ-τακ
με λαμβάνεις;
