Καλησπέρα..
Υπέροχο το δειλινό απόψε...
Χάθηκα στα χρώματα..
Ο χορός των χρωμάτων...
Υπέροχο και το βιβλίο της καλής μου φίλης Ελένη Στασινου...
Ο χορός των Κρυστάλλων
Καλή επιτυχία, Ελένη..
Ένα "εισαγωγικό" απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ" Το νερό σε ριπές διασχίζει το σώμα που επιμένει να τρέχει σκυφτό. Κάθε τόσο το υδάτινο μαστίγωμα σταματά για να δώσει τη θέση του σε μια μάζα παγωμένου αέρα Τότε, το πλάσμα στροβιλίζεται, χάνει τον ρυθμό του. Κάποτε θα θυμώσει με το παιχνίδι αυτό της φύσης εις βάρος του. Σταματά και σηκώνει ψηλά τα χέρια. Με υψωμένο κεφάλι φωνάζει σε αυτόν που νομίζει ότι την πολεμά. «Με λένε Λατίφα!» λέει. Και από πλάσμα, αυτοστιγμεί αποκτά σύσταση και φύλλο. Γίνεται κορίτσι ψηλόλιγνο και δυνατό, με λίγο πεταχτά δόντια σ’ ένα στόμα παχύ πλην καταματωμένο. Ένα κορίτσι με μακριά μαλλιά, στο χρώμα του κόρακα και τόξα περήφανα πάνω από τα αμύγδαλα των ματιών. «Με λένε Λατίφα» επαναλαμβάνει λες και από τούτο παίρνει θάρρος «κι έχω γεννηθεί ελεύθερη. Πατέρας μου είναι ο Καμίλ Σεμί που έχει δώδεκα καμήλες, δώδεκα γιους και μια κόρη μονάκριβη που γεννήθηκε ελεύθερη και θα μείνει ελεύθερη.» «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη. Πατέρας μου είναι ο Καμίλ Σεμί που έχει δώδεκα καμήλες, δώδεκα γιους και μια κόρη μονάκριβη την Λατίφα που γεννήθηκε ελεύθερη και θα μείνει ελεύθερη.» «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη……….» Μονολογεί κι αρχίζει να περπατά, σε λίγο πάλι θα τρέχει, θα έχει πείσει τα στοιχεία της φύσης πως κι αυτή δυνατή σαν στοιχειό και δεν θα μπορούσαν να την καταβάλλουν. Θα πείσει τον εαυτό της για την δύναμη της, την δύναμη της οικογένειας της, που είχε όλη σωρευτεί σε κνήμες λαγόνια, χέρια, πλάτες, πατούσες, όταν ένα σύγκρυο αρχίζει να την θερίζει από τα λεπτά της καλάμια, μέχρι τις άκριες των μαλλιών. Την ίδια στιγμή ένα πόνος σουβλερός κυκλώνει την κοιλιά της και την κάνει να διπλωθεί στα δύο. «Χάθηκα» ξαναμουρμουρίζει, αλλά θυμάται στην φυλή της, την πρώτη μέρα των κοριτσιών που γίνανε γυναίκες με ένα πόνο και ένα αίμα και ανασαίνει γρήγορα και κοφτά ενω σηκώνεται περήφανα . «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη Και γυναίκα» «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη Και γυναίκα»
Υπέροχο το δειλινό απόψε...
Χάθηκα στα χρώματα..
Ο χορός των χρωμάτων...
Υπέροχο και το βιβλίο της καλής μου φίλης Ελένη Στασινου...
Ο χορός των Κρυστάλλων
Καλή επιτυχία, Ελένη..
Ένα "εισαγωγικό" απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ" Το νερό σε ριπές διασχίζει το σώμα που επιμένει να τρέχει σκυφτό. Κάθε τόσο το υδάτινο μαστίγωμα σταματά για να δώσει τη θέση του σε μια μάζα παγωμένου αέρα Τότε, το πλάσμα στροβιλίζεται, χάνει τον ρυθμό του. Κάποτε θα θυμώσει με το παιχνίδι αυτό της φύσης εις βάρος του. Σταματά και σηκώνει ψηλά τα χέρια. Με υψωμένο κεφάλι φωνάζει σε αυτόν που νομίζει ότι την πολεμά. «Με λένε Λατίφα!» λέει. Και από πλάσμα, αυτοστιγμεί αποκτά σύσταση και φύλλο. Γίνεται κορίτσι ψηλόλιγνο και δυνατό, με λίγο πεταχτά δόντια σ’ ένα στόμα παχύ πλην καταματωμένο. Ένα κορίτσι με μακριά μαλλιά, στο χρώμα του κόρακα και τόξα περήφανα πάνω από τα αμύγδαλα των ματιών. «Με λένε Λατίφα» επαναλαμβάνει λες και από τούτο παίρνει θάρρος «κι έχω γεννηθεί ελεύθερη. Πατέρας μου είναι ο Καμίλ Σεμί που έχει δώδεκα καμήλες, δώδεκα γιους και μια κόρη μονάκριβη που γεννήθηκε ελεύθερη και θα μείνει ελεύθερη.» «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη. Πατέρας μου είναι ο Καμίλ Σεμί που έχει δώδεκα καμήλες, δώδεκα γιους και μια κόρη μονάκριβη την Λατίφα που γεννήθηκε ελεύθερη και θα μείνει ελεύθερη.» «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη……….» Μονολογεί κι αρχίζει να περπατά, σε λίγο πάλι θα τρέχει, θα έχει πείσει τα στοιχεία της φύσης πως κι αυτή δυνατή σαν στοιχειό και δεν θα μπορούσαν να την καταβάλλουν. Θα πείσει τον εαυτό της για την δύναμη της, την δύναμη της οικογένειας της, που είχε όλη σωρευτεί σε κνήμες λαγόνια, χέρια, πλάτες, πατούσες, όταν ένα σύγκρυο αρχίζει να την θερίζει από τα λεπτά της καλάμια, μέχρι τις άκριες των μαλλιών. Την ίδια στιγμή ένα πόνος σουβλερός κυκλώνει την κοιλιά της και την κάνει να διπλωθεί στα δύο. «Χάθηκα» ξαναμουρμουρίζει, αλλά θυμάται στην φυλή της, την πρώτη μέρα των κοριτσιών που γίνανε γυναίκες με ένα πόνο και ένα αίμα και ανασαίνει γρήγορα και κοφτά ενω σηκώνεται περήφανα . «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη Και γυναίκα» «Με λένε Λατίφα κι έχω γεννηθεί ελεύθερη Και γυναίκα»
