Μια γιαγιά, ετών 81 ήταν ο άνθρωπος που μοιράστηκα μαζί του την εμπειρία μου από το βιβλίο της Ελένη Στασινου **ΒΡΩΜΟΘΗΛΥΚΑ ΤΗς ΙΣΤΟΡΙΑΣ**.
Σήμερα μετά από 21 μέρες κατέβηκα να την ρωτήσω αν το διάβασε και αν της άρεσε.
Μόλις με είδε δάκρυσε και με αγκάλιασε λέγοντάς μου ένα μεγάλο ευχαριστώ για την χαρά που της έδωσα, δίνοντάς της να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Οφείλω να τονίσω ότι έχει πλήρη πνευματική διαύγεια, κόρη δασκάλου από τον Σκορτσινό Αρκαδίας που έφυγε πριν από αρκετά χρόνια σε ηλικία 101 χρονών και επείσης με πλήρη πευματική διαύγεια. Τα γράμματα που έμαθε λοιπόν καθώς και η ιστορία βγαλμένη μέσα από τα αληθινά γεγονότα που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο ήταν η αφορμή να την συγκλόνισουν.
-Κάτσε τσούπρα μου να σου πω ένα τραγούδι , μου είπε.
Το έλεγε ο θείος μου αδελφός του πατέρα μου, χορεύοντας λεβέντικα τσάμικο, που έφυγε πριν πολλά χρόνια σε μεγάλη ηλικία. Τον άκουγα και τα λόγια μου έμειναν. Τα θυμήθηκα πάλι χάρη στον θησαυρό που μου έδωσες να διαβάσω. Θυμόταν ακόμα και την σελίδα που αναφέρονται τα ονόματα του τραγουδιού σελ.151 στις σημειώσεις βάση της βιβλιογραφίας.
Σας το μεταφέρω αφού μου το είχε γράψει σε ένα λευκό χαρτί...
**Πάνω στ' Αη λιά την αετοράχη
κάθετε ο Μαντάς και γράφει
Με φανάρια με λυχνάρια
με 300 παλικάρια
Πάει η Θανάσω να περάσει
βρίσκει τον Μαντά και γράφει
Πέρασε Βλαχοθανάσω
πέρασε και μη φοβάσαι
και δικό μου ταίρι θάσαι
Κι όσα μου 'χεις καμωμένα
στο χαρτί τά χω γραμμένα
στο χαρτί και το δεφτέρι
και στο παχουλό σου χέρι
-Διάβασα ,μου είπε, για την συγγραφέα παιδί μου. Πρέπει να είναι υπέροχη γυναίκα και πολύ αξιόλογος άνθρωπος.
Εκ μέρους της λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην συγγραφέα που της κράτησε μια τόσο πολύτιμη συντροφιά
Σήμερα μετά από 21 μέρες κατέβηκα να την ρωτήσω αν το διάβασε και αν της άρεσε.
Μόλις με είδε δάκρυσε και με αγκάλιασε λέγοντάς μου ένα μεγάλο ευχαριστώ για την χαρά που της έδωσα, δίνοντάς της να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Οφείλω να τονίσω ότι έχει πλήρη πνευματική διαύγεια, κόρη δασκάλου από τον Σκορτσινό Αρκαδίας που έφυγε πριν από αρκετά χρόνια σε ηλικία 101 χρονών και επείσης με πλήρη πευματική διαύγεια. Τα γράμματα που έμαθε λοιπόν καθώς και η ιστορία βγαλμένη μέσα από τα αληθινά γεγονότα που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο ήταν η αφορμή να την συγκλόνισουν.
-Κάτσε τσούπρα μου να σου πω ένα τραγούδι , μου είπε.
Το έλεγε ο θείος μου αδελφός του πατέρα μου, χορεύοντας λεβέντικα τσάμικο, που έφυγε πριν πολλά χρόνια σε μεγάλη ηλικία. Τον άκουγα και τα λόγια μου έμειναν. Τα θυμήθηκα πάλι χάρη στον θησαυρό που μου έδωσες να διαβάσω. Θυμόταν ακόμα και την σελίδα που αναφέρονται τα ονόματα του τραγουδιού σελ.151 στις σημειώσεις βάση της βιβλιογραφίας.
Σας το μεταφέρω αφού μου το είχε γράψει σε ένα λευκό χαρτί...
**Πάνω στ' Αη λιά την αετοράχη
κάθετε ο Μαντάς και γράφει
Με φανάρια με λυχνάρια
με 300 παλικάρια
Πάει η Θανάσω να περάσει
βρίσκει τον Μαντά και γράφει
Πέρασε Βλαχοθανάσω
πέρασε και μη φοβάσαι
και δικό μου ταίρι θάσαι
Κι όσα μου 'χεις καμωμένα
στο χαρτί τά χω γραμμένα
στο χαρτί και το δεφτέρι
και στο παχουλό σου χέρι
-Διάβασα ,μου είπε, για την συγγραφέα παιδί μου. Πρέπει να είναι υπέροχη γυναίκα και πολύ αξιόλογος άνθρωπος.
Εκ μέρους της λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην συγγραφέα που της κράτησε μια τόσο πολύτιμη συντροφιά
