Η ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ!

Υπάρχει μια σιωπή, που μιλεί ιδιαίτερη γλώσσα.Η σιωπή αυτή, που σε μια παρουσίαση, έχει την υφη ήρεμου μα δυνατού κύματος. Αρχίζει σαν υποδόρια κίνηση, από το πλέον απομακρυσμένο σημείο του δρώμενου, αυξάνεται παλμικά, πλησιάζοντας το κέντρο, αγγίζει τις πρώτες σειρές σαν προνόμιο επιλεγμένου σεβασμού, για να φτάσει στο πάνελ των παρουσιαστών, αθροιστικά, ωσάν έκπληξη καλοδεχούμενη, που δηλώνει άηχα, πως ό,τι σιωπηρό συμβαίνει εδώ, αποτελει μια συνήθη πρακτική για κάθε πολιτιστική πράξη. Η σιωπή αυτή καθησυχάζει κάθε ταραχή, ηρεμεί κάθε άγχος,παρηγορεί, αλλά το σημαντικότερο, είναι ότι μεταγγίζει μια ελπιδοφόρα αισιοδοξία, ικανή να αποδοκιμάζει για καιρό, τις πρακτικές δυσκολίες που συνεπάγεται μια έκδοση, ένα βιβλιο, μια παρουσίαση. Είναι η σιωπή που μηδενίζει την αμηχανία, τον υπολογισμό, το παρελθόν κακών προαιρέσεων, η σιωπή που βεβαιώνει πως αυτό που συντελείται είναι " Καλό καγαθό". Το κοινό της Κυπαρισσίας, το εχω ξαναπεί, είναι αυτό ακριβώς το κοινό που παράγει, μέσω της απόλυτης σιωπής. Κάνει τους δημιουργούς να αισθάνονατι πως η μετάλληψη είναι ισχυρή, αμοιβαία και παραγωγική. Και Ιδίως μια μεταληψη που επεκτείνεται σε ολα τα πεδία... Με εκπληκτικη σελήνη άνωθεν, τα νερά του κόλπου να χαιδεύουν την όραση, χαρήκαμε τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο να μας εισάγει στην τελετουργία της βραδυάς, μαγευτήκαμε με την μουσική εικονοποίηση του βιβλιου από τον Γιάννη Τσατσάκη, απολαύσαμε τις εκπληκτικές αναγνώσεις-αναπαραστάσεις από την Κατερίνα Δρούλια και την Μαρία Πέππα, και τις ολοκληρωμένες και αναλυτικές "χαρτογραφήσεις" του Αγγελου Λάππα και του Φώτη Κατσιμπούρη. Οι νύχτες στην Κυπαρισσία έχουν μιαν εξώκοσμη ομορφάδα.Ίσως αυτή υποβάλλει στους κατοίκους τούτη την υπερβατική σιωπή. Έτσι ώστε δρώμενο, συντελεστές, κοινό και φύση, να σχηματίζει ένα σύνολο απίστευτης ομαρφιάς, ευαισθησίας και δύναμης, ώστε να δείχνει ότι δύναται να αντιστέκεται το πνεύμα, απένταντι σε κάθε δυσκολία των "χαλεπών" καιρών, και την ύπαρξη η μη των προσωπικών προβλημάτων. Αυτή την βραδυά, μιας "απλής" παρουσίασης βιβλιου, οι κάτοικοι της πόλης, την μετέτρεψαν σε μυσταγωγία, συγκινητική και ανεπανάληπτη. Είμαι περήφανη αν στο ελάχιστο συνετέλεσα σε αυτήν την διαδικασία. Ειμαι περήφανη που τιμήθηκα από την "πολύβουη σιωπή " τους"