ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Ο καιρός της συγγραφής είναι ένας απολύτως εγωϊστικός καιρός. Τότε ο γράφων ζει σε κόσμο που αναπλάθει, ή αναδημιουργεί, ή καταστρέφοντας διορθώνει. Τότε είναι αυτός και αυτός. Οι άλλοι υπάρχουν υποτυπωδώς κι όποιος πει το αντίθετο θεωρώ πως δεν κάνει τίποτε αρκετά επαρκώς. Συγγράφω σημαίνει θυσιάζω. Σχέσεις ιδιαίτερες, κοινωνικές οφειλές, προσωπικά δρώμενα αγαπημένα. Συγγράφω ση...μαίνει συλλέγω πληροφορίες για το θέμα μου, διαβάζω για το θέμα μου, δεν αναλώνομαι τουτέστιν με άλλο γράφημα, διότι υπάρχει Μόνο όραση εσωτερική και εξωτερική που αφορά στον προσωπικό σκοπό. Τον καιρό της συγγραφής σωρρεύεις τους κόπους (γραφήματα) των άλλων. Σε κοιτούν αυτοί οι κόποι χλευαστικά κάποτε, σαν τους πνευματικούς τους δημιουργούς... Άλλοτε, αν ανήκουν στην κατηγορία των προαναφερθέντων γραφημάτων (αν έγιναν με θυσίες) περιμένουν με υπομονή να έρθει ο χρόνος τους. Τώρα λοιπόν ήταν ο χρόνος που ανάμεσα σε πάμπολλα πονήματα άπλωσα το χέρι και πήρα το βιβλίου του ΑΛΛΟΥ. Και Βρέθηκα Αλλού. Για ώρες, μέρες, ξανά και ξανά. Καθόρισα και ωράριο ανάγνωσης. Τίποτε δεν θα με εμπόδιζε ή θα με έφερνε πίσω. Και χάρηκα. Χάρηκα όχι μόνο επιδερμικά. Χάρηκα για αυτήν την ίδια την λογοτεχνία. Διότι όσο και να προσπαθούν κάποιοι να την πληγώνουν, προσθέτοντας της ξέφτια, η δουλεύοντας την ύπουλα ως σαράκια, αυτή Δεν λαβώνεται διότι κάποιοι την υπηρετούν ως αληθινοί "θεράποντες" Κι εκεί να δείς την γλώσσα την Ελληνική να απογειώνει τις πνευματικές διεργασίες που υπηρετεί, κι εκεί να δείς τα συγγραφικά τεχνάσματα, εκεί να δεις τα νοήματα τα δυσκολότερα πως απαλοίφουν τις αιχμές και γίνονται εύληπτα, εκεί οι εικόνες, και η ιστορία μέσα και πίσω και πάνω από πρόσωπα, κι εκεί να δεις χαρτογράφηση χαρακτήρων, και άποψη συγγραφική. Και ταξείδι στον τόπο, τον χρόνο, την ψυχή του ανθρώπου....Με τέτοιο έργο ΑΛΛΟΥ, είναι που λες τίποτε δεν χάθηκε στον χώρο μας. Φτάνεις να ζηλέψεις και στιγμές του, θάθελες να είχες την αντοχή να επεξεργαστείς τέτοια πολυπλοκότητα υπόθεσης, προσώπων, εκφραστικών μέσων... Χάρηκα με όλες τις αισθήσεις μου. Αυτή την χαρά θα έπρεπε να εισπράττουμε από την Λογοτεχνία. Σ' ευχαριστώ δημιουργέ.
Και μιλάω για τον συγγραφέα ΤΑΣΟ ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΚΕΝΤΖΟ και το βιβλίο του "ΨΥΧΈΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΖΕΣΤΑΝΕ ΑΓΑΠΗ"
