Πόσες  φορές πεθάναμε
 κατάκλειστοι από παντού
με τ΄αρχιπέλαγος αδίκως
 να φυσά ελευθερία
Απουσιάζαμε 
Μας είχαν συνοδεύσει
μαντήλια ανυπόμονα 
που έγραφαν αντίο
Λόγο δεν είχαμε
χώρο να πιανουμε
Ακόμα και η κάμαρα
νεκρούς μας αναγνώριζε
αφού
οι διαστασεις μας
τούτο τον κόσμο
δεν αφορούσαν.