Πόσες φορές πεθάναμε
κατάκλειστοι από παντού
με τ΄αρχιπέλαγος αδίκως
να φυσά ελευθερία
Απουσιάζαμε
Μας είχαν συνοδεύσει
μαντήλια ανυπόμονα
που έγραφαν αντίο
Λόγο δεν είχαμε
χώρο να πιανουμε
Ακόμα και η κάμαρα
νεκρούς μας αναγνώριζε
αφού
οι διαστασεις μας
τούτο τον κόσμο
δεν αφορούσαν.