Εσιαζε τοσα χρόνια τη θεση δίπλα του
που δεν κατάλαβε
πως όλοι οι επισκέπτες εφευγαν
κουρασμένοι από την αναμονή.....
Στην επίβλεψη Του τώρα
θα εμπιστευθει
τους θησαυρούς που χρονια
απόστασε ν΄αποθηκεύει
λιγο ψωμί, λιόλαδο,
τα τρυφερά της χέρια.....Τιποτ΄άλλο.
Α, ναι! τον ήλιο ν΄ανατέλει ανάμεσα στα στήθια της
Οσο υπήρχε καιρός για απόκριση
είχαμε τη ζωή για δικαιολογία......