Kι ύστερα ήρθαν οι χήρες κι οι ορφανές, και μάζεψαν τις άδειες κατσαρόλες, για νάβρουν οι τουρίστες....τις πλατείες άξιες θέασης και θαυμασμού!

ΛΕΩ...

πριν διπλωθω στα δυο

από υποψία βρωμερή

πως ταχα όρνια 

γυροφέρνουν πάνω μου

λέω  από κεινη

τη ξεχασμένη θέση

ευθύτενης πλάτης

φτερά να βγάλω

και ν'αρνηθώ

τη μοίρα υποζύγιου

η κάρματος σε αποσύνθεση

λιμάροντας "τα νύχια μου"

"στου βράχου τη σχισμάδα"

Μήπως ήρθε λοιπόν ο καιρός που θα μας οδηγήσουν οι τρελλοί και τα παιδιά..( οι τυφλοί είδαμε που μας πήγαν)