ΠΑΝΤΑ ΤΡΟΧΟΣ ΝΑ ΣΕ ΩΘΩ ΠΕΡ΄ΑΠΟ ΜΕΝΑ.....

Σε εσοχές φιλιών
εκεί που ακριβοί καθρέφτες
μας σταλάζουν
δίχως ευγένειες πολλές
αλλά με πολυτάραχες εκκόλαψες
κινδύνων
να υπόσχονται λάμες-ξιράφια
και ωδές σπαραξικάρδιες
μας βρίσκω
γλυκούς αυτόχειρες
στην δίκοπη μας μαρτυρία....

Η Αγκυρα

Πριν γίνεις στέναγμα
κι αχνάδα πρωϊνή
εκείνο το περίσσευμα
του υπογάστριου
που σούκλεψα
έγινε άγκυρα
γιαυτόν τον κόσμο. 

Δαυϊδ του Ερωτα

Ακούω τον πολύβουο

στρόβιλο που σηκώνεις

και μασκαρεύομαι

λιγότονη ερωτική

το περίτεχνο να διαβρώσω

κρεσέντο των ανέμων σου

Δαυϊδ ελάχιστος του Ερωτα

που θέλει πάντα άνισα

μεγέθη να ισορροπεί....

ΑΝΕΦΙΚΤΟ

Δεν κατοίκησα ποτέ
εντός σου
να έχω να θυμάμαι
σύγκορμο έρωτα.

 

Αφέσου να ταξιδευτείς 

γύρω μου

διότι μέσα μου

η ευλάβεια σου δεν θα χωρέσει.

ΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ...

H ένωση μας θα αφουγκράζεται τα δάκτυλα

που έπλασαν τον πρώτο Άγγελο

Υστερα τον παλμό του δοξαστικό

Τη χαρά  του θ ακούσουμε

φτεροκόπο ακόπιαστο

Κι ύστερα θα ντραπούμε

Γιατί ο χρόνος έδεσμα θα γίνει

στα νύχια και τα δόντια του.

Τι να σου κάνουμε εμείς

αδύναμοι ανθρώποι........

Δε λέω

Χρήσιμος ο φόβος

σε προστατεύει από πολλά.

Γι αυτό  κι εγώ

όταν χαλάρωνε απ' την επιστασία αποσταμένος

ορμούσα να κερδίσω

Ολα τα λάθη

που ξυπνητός μ' εμπόδιζε!

ΑΝ

...διασώσω

...επιλέξω

...ευοδώσω

...δυνηθω....

...διαχωρισω....

...αποτυπώσω

...επιλέξω

...καθορισω

...συμπληρώσω

...υπερασπισω

...επαυξήσω

αν .....καθορίσω

Τοτε η ζωή δεν θαναι

αυτό το λεπτεπίλεπτο σχόλιο Θανάτου!

Υποπτεύομαι καλέ μου

έναν κίνδυνο

Η αγάπη σου με το αιώνιο

να με γνωρίσει

Γιαυτό την πλάτη

θα σου στρέψω οριστικά

ασκήσεις μεταφυσικές

το σώμα  αυτό 

δεν υποφέρει....

Μην πεις

τον χρόνο μέσα μου 

πως ψάχνεις.

Νήμα υφαίνεις μυστικά

ιστό ν' αναδυθείς

το έρεβος.

Οταν

Η εποχή χάνει το βήμα της

λέω

Να, κι αυτή αγάπησε

και σάστισαν τα πέλματά της!

Το ελάχιστο στο άπειρο

Θα σου μιλήσω για μια νέα επινόηση

κι Αρχαία όσο το νερό

γιαυτό και ισχυρότερη από θάνατο

κόλαση

μνημη

ανάγκη.

Ερωτα αδιέξοδο το λένε τώρα

κι άλλοτε

ταξείδι Πιρογιέρηδων στο ίδιο ρεύμα

ΛΑΤΡΕΙΑ

                             Αν το σωμα σου είναι

                               σώμα της ποιησης

                                Δεν θα σ'αγγιξω

                       Θα επιμείνω στην θεωρία της

ΔΕΝ ΛΕΕΙ.....

Δε λέει να βραδυάσει

σήμερα

να τρέξω να χωθώ

στο ίδιο όνειρο

να κολυμπήσω στα νερά σου

αγάπη πρώτη

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Τα Πρωινά ξυπνώ κι είμαι  ωραία!   

Μα μεσ' τη νύχτα- μυστικόν έχω νερόλακκο

τσαλαβουτώ ως ιπποπόταμος

επιεικώς ως χοίρος 

η ανθρωποειδές  οικόσιτον

Μα σαν υπάρχουν μάρτυρες αλήθεια είμαι ωραία!

ΑΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΑ

Έχω παρατάξει ακριβέ μου

την πραμάτεια μου.

Σα ρθης

να δεις τις ομοιότητές μας

και να ....φύγεις.

................

Λες αν τα χέρια μου λαμπάδες κάψω τώρα

Να σβήσουν οι φλoγες απ' τ' άγγιγμά σου;

..................

Σπουδαία γεγονότα κυνηγιούνται

απρόβλεπτα τα πρόσωπα αλληλοφονεύονται

η λογική όλη  λώρος επικίνδυνος,

το Σύμπαν περιώνυμο κι ακατάδεχτο

κι εγώ η μικρή

ν' ανασαίνω αυτάρκεια δίπλα σου.....

 .................

Έπαψα ναμαι πετροκότσυφας

από θλίψη σε θλίψη φτερουγίζοντας

θαυμάζοντας το τέλος 

Τώρα το δέρμα έγινε διαβιβαστής 

-πάλι-

σε ζώνη εμπόλεμη 

Ο τακτικός στρατός μου στους νευρώνες 

συντάχτηκε

Ο άτακτος παντού

Και το μυαλό βουίζει 

ασκήσεις ετοιμότητας

Πόθοι ιταμοί  φουσκώνουν  σήματα

Τικ-τακ-Τiκ-τακ

με λαμβάνεις;